Τον Μάρτιο του 2008 για λογαριασμό του Συλλόγου Αιτωλοακαρνάνων Σπουδαστών η εταιρεία δημοσκοπήσεων Kapa-Research διενήργησε έρευνα σε νέους ανθρώπους του Νομού Αιτωλοακαρνανίας με στόχο να διερευνήσει τις απόψεις και θέσεις των νέων σε σχέση με τα οικονομικά , κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής.
Τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας ήταν τα εξής:
• Στο υπό διερεύνηση τμήμα της νεολαίας της Αιτωλοακαρνανίας παρά την αγάπη για τον τόπο της, επικρατεί έντονο κλίμα απαισιοδοξίας σχετικά με το μέλλον της με κύρια αιτία την αίσθηση έλλειψης δυνατότητας επαγγελματικής αποκατάστασης αλλά και αξιόλογης ποιότητας ζωής , σε δεύτερο επίπεδο.
• Βασικά θέματα τα οποία αναδεικνύουν οι νέοι ως προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο θέμα της ποιότητας ζωής είναι η έλλειψη αθλητικών εγκαταστάσεων και χώρων αναψυχής, το θέμα της καταστροφής του περιβάλλοντος καθώς και των σχολικών κτιρίων ιδίως στα αστικά κέντρα
• Το πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί στο Νομό δεν εκφράζει τους νέους της περιοχής, σε μια γενική αξιολόγηση και υπάρχει έντονος προβληματισμός για τις επιδόσεις, την αποτελεσματικότητα και την παρουσία του στα τοπικά δρώμενα. Οι νέοι έχουν μεγαλύτερες προσδοκίες από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και στέκονται κριτικά απέναντί τους
• Η όποια αναπτυξιακή υστέρηση παρουσιάζει ο Νομός αποδίδεται στην έλλειψη τουριστικής αξιοποίησης , στην υποβάθμιση του αγροτικού τομέα και στο έλλειμμα σημαντικών επενδύσεων. Ο τομέας της πολιτιστικής κληρονομιάς δείχνει να ενδιαφέρει τους νέους οι οποίοι όμως θεωρούν ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες υποδομές .
Η έρευνα διαπιστώνει με σαφήνεια πως στο κοινωνικό επίπεδο αρχίζει να διαμορφώνεται σταδιακά ένα κοινωνικό ρεύμα που έχει περισσότερο ηλικιακά χαρακτηριστικά παρά ταξικό χαρακτήρα. Αυτή η κοινωνική τάση έχει μια διαφορετική προσέγγιση από την υπόλοιπη κοινωνία σε μια σειρά από ζητήματα και αναζητά την πολιτική της έκφραση που δεν μπορεί να την βρεί μέσα στα στεγανά του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος σε συνθήκες μάλιστα προβληματικής κοινωνικής εκπροσώπησης.
Ανεκπροσώπητη σιωπηλή κοινωνική πλειοψηφία η γενιά των 700 ευρώ.
Υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία εργαζόμενων νέων, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι διαθέτουν σημαντικά προσόντα και δεξιότητες βρίσκονται αντιμέτωποι με τα παλιά δεδομένα της εργασιακής ανασφάλειας: την υπερεργασία, την πολυαπασχόληση με τις δύο δουλειές, τη μη δημιουργική επαναλαμβανόμενη εργασία και τις χαμηλές αμοιβές, το ξεχειλωμένο ωράριο, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου και ισορροπίας στην προσωπική ζωή.
Ταυτόχρονα, κουβαλάνε πάνω τους αμαρτίες της παλιότερης γενιάς: το υψηλό χρέος που περιορίζει τους πόρους για ανάπτυξη, το περιβαλλοντικό έλλειμμα που υποβαθμίζει τη ζωή στις πόλεις, το ασφαλιστικό πρόβλημα που οδηγεί σε χειροτέρευση των όρων συνταξιοδότησης των νέων σε σχέση με την προηγούμενη γενιά.
Αυτοί οι νέοι αποτελούμε σήμερα μια ανεκπροσώπητη σιωπηλή κοινωνική πλειοψηφία, γνωστή πλέον ως γενιά των 700 ευρώ. Είμαστε μια πολύχρωμη γενιά με μεγάλες διαφορές σε αντιλήψεις και πιστεύω, αισθητικά πρότυπα και κομματικές ταυτίσεις. Ωστόσο, συνειδητοποιούμε σιγά, σιγά τη σκληρή πραγματικότητα. Ότι η μαζική κοινωνική και οικονομική άνοδος που χαρακτήρισε τη μεταπολιτευτική περίοδο, τη γενιά των γονιών μας, δεν αποτελεί πλέον το μέλλον όλων. Πολλοί από εμάς βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της στασιμότητας ακόμα και της καθόδου.
Στο αδιέξοδο της γενιάς των 700 ευρώ συμβάλει τα μέγιστα και μια αντίληψη που τέμνει οριζόντια το πολιτικό φάσμα. Η αντίληψη σύμφωνα με την οποία η επίλυση όλων των βασικών προβλημάτων μπορεί να μετατίθεται διαρκώς στο μέλλον. Έτσι όμως το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να διατηρείται μια κατανομή ευκαιριών και πόρων υπέρ των γηραιότερων, πλουσιότερων και ισχυρότερων συμπολιτών. Απαιτείται όμως ακριβώς το αντίθετο: αναδιανομή ευκαιριών και πόρων υπέρ των νέων και των παιδιών που έρχονται μετά από αυτούς.
Είναι λοιπόν καιρός εμείς οι νέοι να αφυπνιστούμε, να αναζητήσουμε διεξόδους, και να θέσουμε τις δικές μας άμεσες κοινωνικές προτεραιότητες, να οικοδομήσουμε με τις δικές της δυνάμεις το μέλλον που μας αξίζει.
Δεν κυνηγάμε την ουτοπία, το δίλλημα μας είναι μπροστά ή πίσω, ανάπτυξη ή λαϊκισμός, πρόοδος ή αδράνεια. Θέλουμε να πετύχουμε ορισμένα αυτονόητα για κάθε πολίτη της Ευρώπης και της σύγχρονης Ελλάδας πράγματα:
1. την ανταμοιβή του κόπου της εργασίας
2. την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής
3. την αύξηση του ελεύθερου χρόνου
4. την επένδυση και ακολούθως τη σωστή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού
5. την ποιοτική αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών
Πολύ απλά επιδιώκουμε μια επανάσταση του αυτονόητου. Γιατί εάν δεν έχουν δουλειές οι νέοι πώς θα πάρουν σύνταξη οι μεγαλύτεροι; Εάν δεν μπορέσουν να κάνουν οικογένειες οι νέοι πώς θα αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας; Εάν δεν δοθούν ευκαιρίες στους νέους πολίτες πώς θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα σε κατευθύνσεις διαφάνειας, συμμετοχής και νεωτερικότητας; Πώς θα οικοδομήσουμε τις Νέες Πόλεις εάν δεν έρθει μια νέα γενιά στο προσκήνιο ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου